wie ben ik?
kenmerkend voor mij zijn lef en doorzettingsvermogen. Af en toe naïef en op zijn tijd onzeker.
Creatief, intuïtief, integer, recht door zee. ik ben met name gefascineerd door de mens, met diens uiteenlopende gedragingen en emoties.
Ondanks een uitdagende start van mijn leven ben ik positief, ik geloof heilig in “waar een wil is, is een weg” en “doe het goed, of doe het niet”.
Mijn motto :
“De zon schijnt uiteindelijk altijd, ondanks dat hij af en toe achter de wolken is“.
In 2015 ben ik geïnspireerd geraakt tijdens een voorlichting bij de Haarlemse bibliotheek over het opzetten van een schrijfkring. Terplekke werden schrijfkringen gevormd. Zo werd schrijfkring “Primavera” geboren, waar ik deel van ging uitmaken.
Het was een schot in de roos en een verrijking van mijn leven.
Het is een stimulans voor het schrijven van mijn eigen boek, om anderen te inspireren en om mee te geven dat je altijd zelf de teugels in handen hebt.
Onze schrijfgroep telt momenteel vijf leden met diverse achtergronden, opleidingen en leeftijden. De voornamen van de leden zijn: Jessie, Leny, Marc, Natascha, en ikzelf, Joana.
Schrijfgroep Primavera bestaat in 2017 twee jaar. In die tijd hebben de schrijfsters elkaar heel wat korte schrijfopdrachten gegeven, en de nodige feedback. Die feedback is heel divers; zowel inhoudelijk als taaltechnisch. In alle vriendschappelijkheid zijn we kritisch, al vergeten we nooit om ook te benoemen wat er goed aan is.
Welkom bij Artist’s way cursus,
De doelstellingen van “The Artist’s Way” zijn:
Twee mensen die elkaar weer tegenkomen na een lange tijd
‘He, ben jij niet Anton Verbeek?’ zei de charismatische vrouw, gekleed in het blauw.
‘Uh, ja… ‘zei hij, terwijl hij in de groene ogen van de dame keek die voor hem stond.
‘Herken je mij niet?’ zei ze, terwijl ze hem quasi-geamuseerd en quasi-verbaasd aankeek.
‘Ja… ’ terwijl hij daar midden op straat stond, zag ze hem diep nadenken.
‘Ik zie iets bekends, maar ik kan je nog niet helemaal plaatsen’ zei hij zichtbaar ongemakkelijk.
‘Ik zal je een tip geven’ zei de vrouw, het was in Oudewater.
‘Ja, nu weet ik het!’ Jij bent Ineke van de Waterplasmavo, zei hij opgelucht en vriendelijk.
‘Ja, inderdaad!. We zaten samen in dezelfde klas op de middelbare school. Heb je nu misschien tijd en zin om een kop koffie te gaan drinken en wat bij te praten?’ vroeg Ineke.
‘Ja, leuk! Zullen we daarheen gaan? Dat ziet er gezellig uit, daar midden op het plein.’
‘Helemaal mee eens! Zullen we dat tafeltje nemen?’ zei zij, terwijl ze samen de straat overstaken en bij het terras op het plein aankwamen.
‘Nou, Anton, steek van wal! Wat is er geworden van je droom om rechten te studeren en de bijbehorende carrière?’ vroeg ze geïnteresseerd.
‘Ja, ik ben inderdaad rechten gaan studeren en kwam te werken bij een multinational. En als klap op de vuurpijl ontmoette ik daar de liefde van mijn leven, met wie ik nu getrouwd ben en drie kinderen heb’ vertelt hij met een verliefde blik op zijn gezicht.
‘Oh, wat leuk om te horen dat jouw dromen zijn uitgekomen en dat het inderdaad een beetje zo is gegaan als je hoopte en dacht’ zei ze vriendelijk.
‘Nou, ik heb wel de droomvrouw van mijn leven gevonden. Daarentegen is mijn ideale beeld van rechten studeren en carrière maken niet helemaal verlopen zoals ik vooraf had bedacht. Integendeel, ik kwam erachter dat de harde zakenwereld, met alle bijbehorende haken en ogen, niets voor mij was. Toen heb ik de belangrijkste stap in mijn leven genomen: ik heb mijn baan opgezegd en ben fulltime huisman geworden, en ik vind het fantastisch!’ zegt hij enthousiast.
‘Zo, daar sta ik van te kijken. Knap van je dat je zo’n stap hebt durven nemen, Anton.’
Anton kijkt haar warm aan.
‘Maar wat is er van jouw leven geworden? Want ik herinner me dat jouw droom was om te trouwen en kinderen te krijgen met Eric uit de klas. En je dan volledig te wijden aan het huisleven en de opvoeding van jullie kinderen.’
‘Nou, bij mij is het ook totaal anders gelopen dan ik vooraf had kunnen bedenken. Ik ben inderdaad met Eric getrouwd. Dat gebeurde vrij gauw, maar ik kwam erachter dat het bestaan als huisvrouw mij niet gelukkig zou maken. Om eerlijk te zijn, was ik niet zo monogaam als ik van mezelf had gedacht, en ik kreeg al vrij snel buitenechtelijke relaties. Zoals je je misschien kunt voorstellen, als één van de twee daar anders over denkt, vergroot dat niet het huwelijkse geluk.’
Ja, daar kan ik me wel iets bij voorstellen, zei Anton verlegen. Dit is nog niet het hele verhaal. Aangezien ik ontzettend veel van Eric hield en hem geen pijn wilde doen, maar mezelf ook niet wilde verloochenen, heb ik toen een ingrijpende beslissing genomen. Ik ben gescheiden en ben gaan werken bij een luxe escortservice. Dat bleek een schot in de roos te zijn, en dat is wat ik nu nog steeds met veel plezier doe.’ Eindigt Ineke haar verhaal terwijl Anton haar stil en verbijsterd aankijkt.
Alledaagse gebeurtenissen
Langzaam begint de muziek van Gloria Estefan tot haar door te dringen… Het is de wekker die elke ochtend hetzelfde lied afspeelt.
Nog even omdraaien en tegen haar grote liefde aankruipen, of toch maar niet? Want ja, ze ‘moet’ er eigenlijk uit…
Ja, dan begint het dagelijks ritueel. Sven haalt een fles water voor haar, terwijl zij de neurostimulator met bijbehorende plakkers op haar benen aanbrengt, voor zenuwstimulatie en pijnbestrijding. Dit duurt vijftien minuten. Sven gaat zelf naar de badkamer, terwijl zij zichzelf ondertussen gaat prikken. Eerst maar eens kijken wat mijn bloedwaarden zijn, denkt ze. Vervolgens injecteert ze zichzelf met haar langwerkende en kortwerkende insuline. Daarna pakt ze haar medicijnmemo, haalt de medicatie voor de ochtend eruit en neemt deze in met de 500 cc water die Sven voor haar heeft klaargezet.
Nadat het apparaat klaar is met haar benen en ze de plakkers zorgvuldig heeft verwijderd, trekt ze haar badpak aan. Half slapend gaat ze naar de badkamer om zich te wassen, haar tanden te poetsen en te plassen.
Zodra dit ritueel voltooid is, begeeft zij zich naar beneden, waar Sven een fruitsmoothie voor haar klaar heeft staan. Ze drinkt deze op en samen nemen ze de zwemtas mee naar buiten om hun ochtendritueel te vervolgen. Ze gaan naar het zwembad Saturnus voor haar zwemrevalidatie, wat betekent: 40 baantjes rugzwemmen met 100 oefeningen voor haar benen aan het einde van elk baantje.
Sven gaat ook het water in, maar in de baan voor professionele zwemmers. Hij is immers ook een ervaren zwemmer, want in zijn jeugd heeft hij aan wedstrijdzwemmen gedaan. Dat is nog steeds te zien tijdens hun dagelijkse zwemritueel.
Na 30 minuten zit hun ochtendroutine erop, kleden ze zich om in de kleedkamer en ontvouwt de dag zich verder voor hen.
LET OP!! Alle titels die op deze site staan vermeld, worden beschermd door copyright. Overnemen van foto’s en/of (delen van) teksten, is niet toegestaan zonder de schriftelijke toestemming van de auteur. Voor toestemming: mail naar